Vlakbij Herveld kwam er een meisje aangelopen en vroeg "gaat u naar Santiago? Ik zie het aan uw schelp. Mijn ouders zijn er vorig jaar ook naar toe gelopen vanuit Renesse (westroute). Het is heel ver lopen en ze deden er drie maanden over!" "Inderdaad", zei ik, "het duurt heel lang en dit is voor mij pas de eerste dag". Het kwam er volgens mij niet echt vrolijk uit, want dag één was erg afzien!
Om 14.20 uur stapte ik naar binnen bij Janine en Stefan, die overigens een weekendje Parijs "deden". Er lag een brief van drie kantjes die voornamelijk over goed en gezond eten ging. Maar het begon met "Ha die pa, en heb je het overleefd? Hopelijk krijg je morgen niet teveel last van je spieren!" Maar eerlijk gezegd ik voelde die spieren nu al en het is nog niet eens morgen! Er moet minder in die rugzak! ik ga er eens goed naar kijken...